Ευαγγελιον Κυριακης του Τιμιου Σταυρου

Τω καιρώ εκείνω, συμβούλιον εποίησαν οι Αρχιερείς και οι Πρεσβύτεροι κατά του  Ιησού, όπως αυτόν απολέσωσι. Και παρεγένοντο προς Πιλάτον, λέγοντες· Σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν. Λεγει αυτοίς ο Πιλάτος· Λαβετε αυτόν υμείς και σταυρώσατε· εγώ γαρ ουχ ευρίσκω εν αυτώ αιτίαν. Απεκρίθησαν αυτώ οι  Ιουδαῖοι· Ημείς νόμον έχομεν, και κατά τον νόμον ημών οφείλει αποθανείν, ότι εαυτόν Υιόν του Θεού  εποίησεν.  Οτε ουν ήκουσεν ο Πιλάτος τούτον τον λόγον, μάλλον εφοβήθη. Και εισήλθεν εις το Πραιτώριαν πάλιν, και λέγει τω  Ιησοῦ· Ποθεν ει συ; Ο δε  Ιησοῦς απόκρισιν ουκ έδωκεν αυτώ. Λεγει ουν αυτώ ο Πιλάτος· Εμοί ου λαλείς; ουκ οίδας ότι εξουσίαν έχω σταυρώσαί σε, και εξουσίαν έχω απολύσαί σε; Απεκρίθη  Ιησοῦς· Ουκ είχες εξουσίαν ουδεμίαν κατ  ἐμοῦ, ει μη ην σοι δεδομένον άνωθεν. Ο ουν Πιλάτος ακούσας τούτον τον λόγον, ήγαγεν έξω τον  Ιησοῦν, και εκάθισεν επί του βήματος, εις τόπον λεγόμενον Λιθόστρωτον, Εβραῑστί δε Γαββαθά. Ην δε Παρασκευή του Πασχα, ώρα δε ωσεί έκτη· και λέγει τοις  Ιουδαίοις· Ίδε ο Βασιλεύς υμών. Οι δε εκραύγασαν· Άρον, άρον, σταύρωσον αυτόν. Λεγει αυτοίς ο Πιλάτος· Τον Βασιλέα υμών σταυρώσω; Απεκρίθησαν οι Ααρχιερείς· Ουκ έχομεν βασιλέα, ει μη Καίσαρα. Τοτε ουν παρέδωκεν αυτόν αυτοίς, ίνα σταυρωθή. Παρέλαβον δε τον  Ιησοῦν, και απήγαγον. Και βαστάζων τον Σταυρόν αυτού, εξήλθεν εις τον λεγόμενον Κρανίου τόπον, ος 

λέγεται Εβραῑστί Γολγοθά· όπου αυτόν εσταύρωσαν, και μετ  αὐτοῦ άλλους δύο εντεύθεν και εντεύθεν, μέσον δε τον  Ιησοῦν. Έγραψε δε και τίτλον ο Πιλάτος, και έθηκεν επί του Σταυρού. Ην δε γεγραμμένον·  Ιησοῦς ο Ναζωραίος, ο Βασιλεύς των  Ιουδαίων. Τούτον ουν τον τίτλον πολλοί ανέγνωσαν των  Ιουδαίων, ότι εγγύς ην ο τόπος της πόλεως, όπου εσταυρώθη ο  Ιησοῦς· και ην γεγραμμένον  Εβραῑστί,  Ελληνιστί,  Ρωμαϊστί. Ειστήκεισαν δε παρά τω Σταυρώ του  Ιησοῦ η Μητηρ αυτού, και η αδελφή της Μητρός αυτού, Μαρία η του Κλωπά και Μαρία η Μαγδαληνή.  Ιησοῦς ουν ιδών την Μητέρα, και τον Μαθητήν παρεστώτα ον ηγάπα, λέγει τη Μητρί αυτού· Γυναι, ιδού ο υιός σου. Είτα λέγει τω Μαθητή· ιδού η Μητηρ σου. Και απ  ἐκείνης της ώρας έλαβεν ο Μαθητής αυτήν εις τα ίδια. Μετά τούτο ειδώς ο  Ιησοῦς ότι πάντα ήδη τετέλεσται, κλίνας την κεφαλήν παρέδωκε το πνεύμα.

 Νεοελληνική Απόδοση

Εκείνον τον καιρό, συνεδρίασαν οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι κι αποφάσισαν να εξοντώσουν τον Ιησού. Ήρθαν τότε στον Πιλάτο κι έλεγαν: «Σταύρωσέ τον, σταύρωσέ τον!». Τους λέει ο Πιλάτος: «Πάρτε τον εσείς και σταυρώστε τον· εγώ δεν του βρίσκω κα­μιά αιτία καταδίκης». Του απάντησαν οι Ιουδαίοι: «Εμείς έχουμε «νόμο, και σύμφωνα με το νόμο μας πρέπει να πεθάνει, γιατί ισχυρί­στηκε πως είναι Υιός Θεού». Ο Πιλάτος, όταν άκουσε αυτόν τον λόγο, φοβήθηκε ακόμη περισ­σότερο. Μπήκε πάλι μέσα στο πραιτώριο και λέει στον Ιησού: «Από πού είσαι εσύ;» Αλλά ο Ιησούς δεν του ’δωσε απόκριση. Του λέει τότε ο Πιλάτος: «Σ’ εμένα δεν αποκρίνεσαι; Δεν ξέρεις πως έχω εξουσία να σε σταυρώσω, όπως έχω εξουσία και να σε αφήσω ελεύθερο;» Ο Ιησούς του αποκρίθηκε: «Δε θα είχες καμιά εξουσία πάνω μου, αν δε σου είχε δοθεί από το Θεό». Ο Πιλάτος, όταν άκουσε αυτά τα λόγια, διέταξε να φέρουν έξω τον Ιησού κι ο ίδιος κάθισε στην έδρα του δικαστή, στον τόπο που ονομάζεται Λιθόστρωτο στα εβραϊκά «Γαββαθά». ’Ήταν σχεδόν μεσημέρι, παραμονή του Πάσχα. Λέει λοιπόν ο Πιλάτος στους Ιουδαίους: «Nα ο βασιλιάς σας!» Τότε εκείνοι άρχισαν να φωνάζουν με κραυγές: «Θάνατος, θάνατος, σταύρωσέ τον!» Τους λέει ο Πιλάτος: «Τον βασιλιά σας να σταυρώσω;» Αποκρίθηκαν οι αρχιερείς: «Δεν έχουμε άλλον βασιλιά, εκτός από τον αυτοκράτορα». Τότε ο Πιλά­τος τους τον παρέδωσε, για να σταυρωθεί. Οι στρατιώτες λοιπόν παρέλαβαν τον Ιησού και ξεκίνησαν. Και βγήκε αυτός από την πόλη σηκώνοντας στους ώμους του τον σταυρό, μέχρι τον λεγόμενο «τόπο του κρανίου» — στα εβραϊκά λέγεται «Γολγοθά». Εκεί σταύρωσαν τον Ιησού. Μαζί του σταύρωσαν άλ­λους δύο, τον ένα από τη μια μεριά και τον άλλο από την άλλη, και στη μέση τον Ιησού. Ο Πιλάτος διέταξε επίσης κι έγραψαν μια επιγραφ­ή, και την τοποθέτησαν πάνω στο σταυρό. Κι έγραφε: «Ο Ιησούς ο Ναζωραίος, Βασιλιάς των Ιουδαίων». Αυτή την επιγραφή τη διάβασαν πολλοί από τους Ιουδαίους, γιατί ο τόπος όπου σταυρώθηκε ο Ιησούς ήταν κοντά στην πόλη, ήταν γραμμένη εβραϊκά, ελληνικά και λατινικά. Κοντά στο σταυρό του Ιησού στέκονταν η μητέρα του, η αδελφή της η Μαρία, γυναίκα του Κλωπά, και η Μαρία η Μαγδαληνή.
Ο Ιησούς, όταν είδε τη μητέρα του και τον μαθητή που αγαπούσε, να στέκεται πλάι της, λέει στη μητέρα του: «Αυτός τώρα εί­ναι ο γιος σου». Ύστερα λέει στο μαθητή: «Αυτή τώρα είναι η μητέρα σου». Από κείνη την ώρα ο μαθητής την πήρε στο σπίτι του. Μετά απ’ αυτό, ο Ιησούς, γνωρίζοντας πως όλα είχαν φτάσει πια στο καθορισμένο τέλος, έγειρε το κεφάλι και παρέδωσε το πνεύμα.